Hélène is bijna dertig, maar ziet er nog steeds uit als een tiener. Ze schrijft krachtige teksten met bijtende humor en maakt naar eigen zeggen deel uit van een bende buitenbeentjes die nergens aansluiting vindt. Haar visionaire poëzie vertelt over haar wereld en over de onze. Ze begeleidt een regisseur die haar werk voor theater bewerkt, ze dialogeert met een wiskundige … En dat terwijl Hélène niet kan praten, noch een pen kan vasthouden. Ze leerde trouwens nooit lezen of schrijven. Ze was al 20 toen haar moeder ontdekte dat ze kon communiceren door gelamineerde letters op een vel papier te rangschikken. Een van de vele mysteries van de vrouw die zichzelf een Babbelkous noemt.
Biografie van de regisseur
Julie Bertuccelli is een Franse regisseuse, geboren in Boulogne-Billancourt in 1968. Ze behaalde een master in filosofie, werkte als regieassistente met regisseurs als Georges Lautner, Krzysztof Kieślowski, Bertrand Tavernier en Christian de Chalonge, en debuteerde in 1993 als documentairemaker. Haar eerste fictiefilm, “Depuis qu’Otar est parti” (2003), was internationaal een groot succes en veroverde tal van prijzen, waaronder de Grand Prix van de Critics’ Week op het filmfestival van Cannes van 2003 en de César voor beste debuut in 2004. Sindsdien werden haar films, zoals “L’arbre” (fictie, 2010), “La cour de Babel” (documentaire, 2014), “Dernières nouvelles du cosmos” (documentaire, 2016) en “La dernière folie de Claire Darling” (fictie, 2018) vertoond en bekroond op tal van filmfestivals in de hele wereld.