Ze zijn net in Frankrijk aangekomen. Ze zijn afkomstig uit Ierland, Servië, Brazilië, Tunesië, China of Senegal … Een jaar lang filmde Julie Bertuccelli de gesprekken, conflicten en vreugdemomenten van die groep schoolkinderen tussen 11 en 15 jaar. Ze zaten samen in een onthaalklas om Frans te leren. In dit kleine wereldtheater komen de onschuld, de energie en de tegenstrijdigheden tussen de jongeren tot uiting. Ze verlangen allemaal naar een ander leven en stellen heel wat vooroordelen over jongeren en integratie in vraag. Ze stralen hoop voor de toekomst uit.
Biografie van de regisseur
Julie Bertuccelli is een Franse regisseuse, geboren in Boulogne-Billancourt in 1968. Ze behaalde een master in filosofie, werkte als regieassistente met regisseurs als Georges Lautner, Krzysztof Kieślowski, Bertrand Tavernier en Christian de Chalonge, en debuteerde in 1993 als documentairemaker. Haar eerste fictiefilm, “Depuis qu’Otar est parti” (2003), was internationaal een groot succes en veroverde tal van prijzen, waaronder de Grand Prix van de Critics’ Week op het filmfestival van Cannes van 2003 en de César voor beste debuut in 2004. Sindsdien werden haar films, zoals “L’arbre” (fictie, 2010), “La cour de Babel” (documentaire, 2014), “Dernières nouvelles du cosmos” (documentaire, 2016) en “La dernière folie de Claire Darling” (fictie, 2018) vertoond en bekroond op tal van filmfestivals in de hele wereld.